zaterdag 26 maart 2011

Anarchie in Libië

Na week lang intensieve gevechten om Ajdabiya hebben de troepen van Khadaffi het hazepad gekozen. De strijd om deze “strategische stad” werd in het voordeel van de rebellen beslecht nadat de Coalitie een week lang vanuit de lucht de troepen van Khadaffi had bestookt. De vraag is natuurlijk hoe de bemoeienis zich verhoudt tot de VN-resolutie die beperkt tot het handhaven van de no-fly zone en acties ter bescherming van burgers.

De coalitie opereert echter van meet af aan als de luchtmacht van de rebellen en stelt het bombarderen van het Libische leger steeds openlijker gelijk aan het beschermen van Libische burgers, waar kennelijk ook bewapende rebellen behoren. We schrijven hier “coalitie” maar feitelijk zijn er meerdere coalities actief in Libië, of beter gezegd: iedereen doet maar wat.

Door verzet van Turkije wordt onder de vlag van de NAVO enkel de no-flyzone gehandhaafd en worden (vooralsnog) geen bombardementen op gronddoelen uitvoerd. De internationale coalitie voert wel bombardementen op gronddoelen uit. Rasmussen zei dat de lidstaten nog praten over een uitgebreidere rol voor de NAVO.

De internationale coalitie onder leiding van Frankrijk, Groot-Brittannië en de Verenigde staten voert wel bombardementen uit en fungeert feitelijk als luchtmacht van de rebellen. Deze drie landen zijn echter ook lid van de NAVO, totdat ze bommen gooien want dan behoren ze tot de coalitie. Andere NAVO lidstaten bombarderen weer niet zoals Nederland en Qatar. Kortom: binnen de coalitie heerst totale anarchie ten aanzien van de te volgen koers.

Niet iedereen is blij met de situatie. De Afrikaanse Unie is vanaf het begin tegen militaire interventie in Libië. Vijftig landen maken deel uit van de Unie, vrijwel allemaal parlementaire democratieën. Dit in tegenstelling tot de Arabische Liga die de militaire interventie wel steunt en hoofdzakelijk bestaat uit misdadige dictaturen. Als het aan de Unie ligt, gaan het Libische regime en de opstandelingen in het Noord-Afrikaanse land met elkaar praten over hervormingen. Dat moet de wortels van het conflict wegnemen en "duurzame vrede, veiligheid en democratie in Libië" mogelijk maken. De Libische regering nam deel aan de conferentie.

De Unie was eigenlijk van plan op 18 maart naar Triploli af te reizen en een dag later naar Benghazi om de dialoog op gang te brengen. De coalitie heeft hier een stokje voor gestoken door op de dag van vertrek ten strijde te trekken. De Afrikaanse Unie wordt door het Westen volledig genegeerd.

Het Westen daarentegen heeft nog niet één poging heeft gedaan om een de twee kampen met elkaar in gesprek te brengen. De coalitie praat in bommen en granaten. Een andere taal lijkt men niet te spreken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten